แอฟริกาใต้กำลังฝึกอบรมครูกลุ่มหนึ่งเพื่อเรียนรู้วิธีการเขียนโค้ดและวิธีสอนการเขียนโค้ด หัวข้อนี้จะนำร่องในโรงเรียน 1,000 แห่งทั่ว 5 จังหวัด เริ่มในปีการศึกษา 2563 การประกาศดังกล่าวส่งผลให้เกิดการถกเถียงเกี่ยวกับความสามารถของประเทศในการปฏิบัติตามพันธสัญญาดังกล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงทักษะการรู้หนังสือและการคำนวณที่ต่ำของผู้เรียน Nontobeko Mtshali ของการสนทนาพูดคุยกับศาสตราจารย์ Ulrike Rivett เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้
กรมการศึกษาขั้นพื้นฐานอธิบายว่าการเข้ารหัสเป็นการเขียนคำสั่ง
สำหรับการคำนวณโดยใช้ภาษาการเขียนโปรแกรมเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเฉพาะหรือเพื่อแก้ปัญหา กล่าวง่ายๆ การเข้ารหัสหมายถึงการใช้ภาษาที่คอมพิวเตอร์เข้าใจเพื่อพัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ แอปพลิเคชันมือถือ เว็บไซต์ ฯลฯ
การเขียนโค้ดจึงคล้ายกับการแนะนำภาษาใหม่ในหลักสูตรของโรงเรียน ความเข้าใจผิดมักถูกสร้างขึ้นว่าการเขียนโค้ดจำเป็นต้องมีพรสวรรค์ด้านคณิตศาสตร์หรือฟิสิกส์ แต่นั่นไม่จำเป็นเสมอไป การเขียนโค้ดก็คล้ายกับภาษาอื่นๆ ที่เราใช้ มีโครงสร้างและกฎบางอย่าง เช่น ไวยากรณ์ และกฎเหล่านี้จำเป็นต้องเรียนรู้และฝึกฝน แม้ว่าการอภิปรายเกี่ยวกับการเขียนโค้ดจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับหลักสูตรคณิตศาสตร์ แต่ก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะเชื่อได้ว่านักเรียนที่มีวิชา เช่น ความรู้ทางคณิตศาสตร์ไม่สามารถเรียนรู้วิธีการเขียนโค้ดได้ ความท้าทายในการแนะนำการเขียนโค้ดเป็นหัวข้อนั้นมีมากมาย แต่การศึกษาคณิตศาสตร์ไม่ใช่หนึ่งในนั้น
มีโรงเรียนหลายแห่งที่เริ่มใช้การเขียนโค้ดแล้ว ส่วนใหญ่เป็นโรงเรียนหรือสถาบันเอกชนที่มีอุปกรณ์ครบครัน นี่เป็นเรื่องจริงสำหรับประเทศในแอฟริกาส่วนใหญ่เช่นกัน
ประเทศเช่นสหราชอาณาจักรมีนโยบายระดับชาติที่มั่นคง ในสหราชอาณาจักรมีการดำเนินการในปี 2013 ประเทศอื่นๆ ตามมา ได้แก่ ออสเตรีย บัลแกเรีย สาธารณรัฐเช็ก เดนมาร์ก เอสโตเนีย ฝรั่งเศส ฮังการี ไอร์แลนด์ ลิทัวเนีย มอลตา สเปน โปแลนด์ โปรตุเกส และสโลวาเกีย บางประเทศเหล่านี้ได้รวมการเขียนโค้ดไว้ในหลักสูตรประจำชาติของตน
เป็นเรื่องดีที่แอฟริกาใต้ตัดสินใจเปิดตัวการเข้ารหัสทั่วประเทศ
แต่ความซับซ้อนคือไม่มีรากฐานสำหรับการดำเนินการที่มีประสิทธิภาพ Dr Mmaki Jantjies อาจารย์อาวุโสจาก Department of Information Systems ของมหาวิทยาลัย Western Cape กล่าวถึงองค์ประกอบหลัก 5 ประการที่จำเป็นต้องมีเพื่อการเปิดตัวอย่างมีประสิทธิภาพ เหล่านี้รวมถึง:
เพื่อสร้างพื้นฐานที่ดีในทักษะดิจิทัล คอมพิวเตอร์จะต้องมีอยู่ในสถานที่ของโรงเรียนพร้อมกับโครงสร้างพื้นฐานด้านไอทีที่เกี่ยวข้องและการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต สิ่งนี้แปลได้อย่างมีประสิทธิภาพคือการมีแผนกไอทีที่โรงเรียนที่สามารถจัดการอุปกรณ์ รักษาให้พร้อมใช้งาน และสามารถสนับสนุนครูและผู้เรียนเมื่อเกิดปัญหาขึ้น ข้อกำหนดนี้แปลโดยตรงเป็นปัจจัยต้นทุนที่ไม่ใช่การลงทุนครั้งเดียว แต่เป็นการเพิ่มเติมเป็นประจำในงบประมาณประจำปีในรูปแบบของรายการต้นทุนที่เกิดซ้ำ
ความท้าทายที่สองเกี่ยวข้องกับครูและหลักสูตร การฝึกอบรมครูมีค่าใช้จ่ายสูง และปัจจุบันครูไม่ได้เรียนรู้วิธีการเขียนโค้ด ในการพัฒนาหลักสูตรแบบบูรณาการและยั่งยืน จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องคำนึงถึงข้อกำหนดปัจจุบันสำหรับครู และทำความเข้าใจว่าพวกเขาได้รับการฝึกอบรมอย่างไร
ความท้าทายอีกประการหนึ่งของการทำให้การเขียนโค้ดและวิทยาการหุ่นยนต์เป็นวิชาประจำที่โรงเรียนก็คือเวลา ในตารางเรียนที่มีคนเยอะอยู่แล้ว เราเอาเรื่องไหนออกหรือจัดสรรเวลาให้น้อยลง ผู้เรียนต้องใช้เวลาอยู่ที่โรงเรียนนานขึ้นหรือไม่? ในสหราชอาณาจักร พบวิธีแก้ปัญหาโดยการบูรณาการทักษะดิจิทัลเข้ากับวิชาอื่นๆ
ในแอฟริกาใต้ การเขียนโค้ดและหุ่นยนต์จะได้รับการแนะนำผ่านวิชาเทคโนโลยีที่มีอยู่ซึ่งสอนจนถึงเกรด 9 หรือผ่านวิชาใหม่ที่เรียกว่า “ทักษะดิจิทัล”
หลักสูตรนี้คาดหวังให้ผู้เรียนมีความรู้และทักษะที่จำเป็นในการเป็น “นักประดิษฐ์เทคโนโลยีใหม่ ๆ เพื่อสร้างผลงานที่มีคุณค่าต่อชุมชนโลก”
อะไรคือความเสี่ยงหากเด็กนักเรียนไม่ได้รับการพัฒนาทักษะนี้ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน?
ความจำเป็นในการเข้ารหัสกำลังเป็นที่แพร่หลาย เช่นเดียวกับที่คาดว่าพนักงานในปัจจุบันจะมีความสามารถในการอ่าน เขียน และนับ ในอนาคตอันใกล้นี้จะมีการคาดหวังให้มีความรู้ในการเขียนโค้ด สิ่งนี้จะช่วยให้ผู้เรียนสามารถควบคุมพลังของคอมพิวเตอร์ได้
ในตอนนี้ อาชีพที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดอยู่ในแวดวงไอที ตั้งแต่ภาคการค้าปลีกไปจนถึงสถาบันการเงิน โลกของเรากำลังกลายเป็นดิจิทัล ช้อปปิ้งออนไลน์, ธนาคารออนไลน์, ดูทีวีออนไลน์ – ความเสี่ยงที่จะไม่มีทักษะในการเขียนโค้ดจะเสี่ยงที่จะไม่ได้งาน
